De dood hoort bij het leven
In een van de opstellingen afgelopen zondag werd ik opgesteld voor de Dood. Ik voelde me groot en onverbiddelijk. Maar zeker niet boos of kwaadgezind.
Ik stond middenin het slagveld, me bewust van het leed wat bij mij hoorde met de zin: dit hoort erbij, je hebt het er mee te doen. In de ontwikkeling van de opstelling werd ik gevoelig voor het leed van de ander, niet week, maar gevoelig, ‘laat mij het dragen’, en heb ik symbolisch alle slachtoffers, alle doden opgepakt zodat de ander door kon leven. Als ik het zo beschrijf voel ik weer de grootsheid van de dood met binnenin die enorme liefde voor het leven.